Een schetsbord verhaal met een Kerst boodschap
O, eindelijk… eindelijk, kan ze gaan liggen. Wát is ze moe! Ze hebben zo’n lange reis gehad. Wel drie dagen lopen. Helemaal van Nazareth naar hier, Betlehem. Waarom moest de keizer juist nú weten hoeveel mensen er in zijn land wonen en hoe ze allemaal heten? En dan moest dat óók nog eens gebeuren op de plaats waar hun familie vandaan kwam!
Ze heeft haar naam op laten schrijven: Maria. En daarna hebben ze geprobeerd een plaatsje te vinden om te slapen. Maar er was nérgens een bed meer vrij. Alle herbergen zaten propvol. Zoveel mensen zijn naar Betlehem gekomen om hier hun naam op te laten schrijven. Zoveel mensen die, net als zij, familie zijn van koning David.
‘Huh’, Maria zucht eens. Ze kijkt opzij. Daar ligt Jozef te slapen. Hij was ook zó moe. Hij had zo z’n best gedaan om een slaapplekje te vinden. Wat waren ze blij geweest toen ze hier konden slapen. Hier in de stal. Ach, het stinkt een beetje, maar het is droog en warm. Jozef had gelijk een bed van stro gemaakt waar ze lekker op kon liggen. De ezel had hij voer gegeven en toen Jozef naast haar ging liggen was hij direct in slaap gevallen.
‘Huh’, Maria zucht nog eens. Haar buik doet pijn. De baby moet al bijna komen. Maria legt haar hand op haar buik. Ze voelt het kindje bewegen. Ze glimlacht. Ze denkt aan negen maanden geleden. Ze ziet het nog zo voor zich...
In welke situatie kan je dit idee gebruiken?
Hieronder vind je een mooi, nieuw schetsbordverhaal van Ellen Zuijdwegt over Lucas 2 / Matteüs 1:16. Dit verhaal is al eerder in de werkwijze 'Vertel het maar' gepubliceerd.