Een schetsbordverhaal over het verbond van God met Abram
Het is donker. De maan schijnt zacht en in de lucht flonkeren de sterren, heel veel sterren. Grote en kleine, helder en minder helder. Maar allemaal prachtig om te zien. In de tent ligt een man. Hij heet Abram. Abram is samen met zijn vrouw Sara en hun neef Lot in dit nieuwe land komen wonen. Abram is blij dat hij nu rustig kan liggen en dat neef Lot weer veilig is. Maar Abram is ook verdrietig. Hij en Sara hebben geen kinderen. Er is nog nooit een baby in de buik van Sara gegroeid. En dat vinden ze allebei heel verdrietig.
‘Huhh,’, Abram zucht eens, hij trekt zijn deken wat verder over zich en draait zich op zijn andere zij en probeert te slapen.
Het is donker, het is nacht. De maan schijnt zacht en in de lucht flonkeren de sterren, heel veel sterren. Grote en kleine, helder en minder helder. Maar allemaal prachtig om te zien. Abram is eindelijk in slaap gevallen. Maar dan heeft hij een een droom. En het is geen gewone droom. Nee, het is een droom van (maak het woord ‘God’ af) God.
Hieronder vind je een mooi nieuw schetsbordverhaal van Ellen Zuijdwegt uit Genesis 15. Dit verhaal is al eerder in de werkwijze 'Vertel het maar' gepubliceerd.